Choć samotne macierzyństwo wielu osobom kojarzy się raczej przygnębiająco i negatywnie, dziś jest dość powszechną formą wychowywania dzieci. Coraz większa liczna kobiet zalicza się do grona takich matek, choć wiele z nich twierdzi, że pomimo braku partnera absolutnie nie czują się w żaden sposób samotne. O samotności mówimy przecież wtedy, gdy dana osoba nie posiada jakichkolwiek bliskich relacji emocjonalnych z innymi ludźmi. Trudno zatem terminem tym określać kobiety, które nie są w związku z ojcem biologicznym swoich dzieci, ale mają wokół siebie bliskie osoby, np. z rodziny lub grona przyjaciół czy znajomych, nie wspominając już o potomstwie. Ponadto samotna matka niekoniecznie musi wychowywać dziecko sama – często bardzo zaangażowani są w ten proces np. dziadkowie czy wujostwo.
Jeszcze kilkanaście lat temu samotne macierzyństwo było często oceniane przez społeczeństwo w niekorzystny sposób. Dziś jednak sytuacja wygląda zupełnie inaczej. Zmieniły się czasy, poglądy, styl życia. Coraz więcej par żyje w niezalegalizowanych związkach, więcej kobiet decyduje się na dziecko pomimo braku męża, a nawet stałego partnera. Co ważne – o wiele więcej jest również rozwodów, a zatem fakt, że ktoś założył rodzinę, nie oznacza, że za jakiś czas nie będzie podlegał pod samotne macierzyństwo (lub ojcostwo).
W XXI wieku model rodziny „matka + dziecko” jest tak często spotykany, że samotne macierzyństwo kompletnie nie wzbudza już żadnej sensacji czy ciekawości ani nie generuje niekorzystnych komentarzy. Często wywołuje wręcz podziw i kojarzy się z damską siłą i niezależnością. Jak pokazują statystyki, tylko w naszym kraju liczba kobiet samotnie wychowujących dzieci zbliża się do około miliona.
Nie zmienia to faktu, że są sytuacje, gdzie samotne macierzyństwo jest bardzo trudną drogą, obfitującą w wiele problemów natury emocjonalnej, finansowej i organizacyjnej. Kobiecie, która sama wychowuje dziecko niekiedy ciężko pogodzić obowiązki codzienne, związane choćby z koniecznością pracy zawodowej i jednoczesnego poświęcania czasu na opiekę nad potomkiem. Do tego dochodzą chwile zwątpienia, słabości, załamania oraz trudność w zapewnieniu dziecku wszystkich potrzeb materialnych. Na szczęście pod tym względem również nieco się zmieniło. Samotne macierzyństwo objęte jest często różnego rodzaju formami pomocy, jak odpowiednie zasiłki czy dofinansowania.
Dziś prościej też uzyskać wsparcie emocjonalne – większa jest choćby świadomość społeczna odnośnie roli psychologa. Poza jest tak wiele samotnych matek, że niemal każda z nich ma w bliższym lub dalszym otoczeniu osobę w podobnej sytuacji. Łatwiej wówczas o rozmowę, zrozumienie, poradę. Dużym pocieszeniem będzie zapewne fakt, że samotne macierzyństwo daje takie same możliwości dobrego wychowania malucha, jak życie w pełnej rodzinie. Niekiedy jest wręcz jedyną szansą na prawidłowy rozwój i spokojne dorastanie dziecka. Warto uświadomić sobie, że często utrzymywany na siłę związek z ojcem potomka może przynieść jedynie negatywny skutek.
