Mama, wyjątkowa osoba w życiu każdego człowieka. Przez 9 miesięcy nosi nas pod sercem, rodzi w bólach, żeby potem kochać bezgranicznie.
Od pierwszych dni opiekuje się nami, troszczy się i dba o nas. Chce dla nas wszystkiego co najlepsze.
Matka dla swojego dziecka gotowa jest do największego poświęcenia. Nie ma większej miłości niż miłość matczyna.
Kiedy zastanawiam się, czego nauczyła mnie mama, na myśl przychodzi mi wiele przykładów.
Każda matka chce wychować swojego dziecko na dobrego człowieka, który w życiu kieruje się zasadami.
Kręgosłup moralny jest niezwykle ważny, umiejętność mówienia nie, kiedy wszyscy mówią tak.
To, czego nauczyła mnie mama, to przede wszystkim odwaga do wyrażania własnego zdania.
Umiejętność dyskutowania jest niezmiernie ważna, jednak posiadanie argumentów jeszcze ważniejsze.
Jeżeli uważasz, że masz rację, broń swego.
Moja mama często powtarza, że jeśli człowiek sam się nie uszanuje, to nikt go szanować nie będzie.
Tak, to właśnie ona nauczyła mnie odpowiedzialności, a także szacunku do każdego człowieka.
Życie jest krótkie, szkoda czasu na niepotrzebne kłótnie.
To, czego nauczyła mnie mama, to troska o innych, pomaganie im w potrzebie.
Wielu ludzi twierdzi, iż jedynacy to egoiści, wychowani sami, bez rodzeństwa, są oczkiem w głowie rodziców, którzy nigdy niczego im nie odmawiają. To osoby, które nie muszą się dzielić, ponieważ nie mają z kim.
Czy to rzeczywiście prawda? Ciężko powiedzieć.
Każdy z nas jest inny.
To jednak fakt, iż osoby posiadające rodzeństwo musiały dzielić się wieloma rzeczami w dzieciństwie, co sprawiło, że w dorosłym życiu przychodzi im to dużo łatwiej.
Mama, to osoba, która jest obecna w całym naszym życiu, jednak najważniejsze wartości stara się na wpoić już w pierwszych latach życia.
Bywa, że będąc dzieckiem często denerwujemy się kiedy nam czegoś zabrania, kontroluje, stara narzucać swoje zdanie… Zaczynamy ją rozumieć dopiero w momencie, kiedy sami zostajemy rodzicami. Zaczynamy rozumieć, doceniać i… próbować naśladować.
Chcemy, aby nasze dzieci wyrosły na wartościowych ludzi, jednak wychowanie młodego człowieka nie jest rzeczą prostą.
To, czego nauczyła mnie mama, to próbowanie do skutku. Nigdy nie należy się poddawać, ponieważ nikt z nas nie wie co przyniesie jutro.
Pogoda ducha, optymizm i radość z każdego dnia, jest bardzo ważna w życiu.
Moja mama nauczyła mnie również tolerancji, pokazała, że każdy z nas jest inny… Ma inny kolor skóry, wyznanie czy poglądy polityczne, jednak nigdy nie powinno mieć to wpływu na naszą opinię lub sposób traktowania ludzi różniących się od nas.
Czy udało jej się wychować dobrego człowieka?
No cóż… na pewno się starała.
To jak postrzegamy samego siebie, zdecydowanie różni się od opinii innych. Człowiek ma tendencję do patrzenia na siebie w samych superlatywach, nie widzi swoich wad, za to dostrzega ogrom zalet. To naturalne, dlatego warto czasem zapytać innych, co o nas sądzą.
Warto zapytać mamy, która nie boi się szczerości.
Bycie dobrym człowiekiem to sztuka. Niełatwa.
Warto jednak próbować.
